Ofwel, als vrijwilliger aan de slag aan boord van Koftjalk de Tromp, het base camp van de wedstrijdleiding van de zeilvracht.
En daar zit je dan om 6 uur ‘s nachts. Of ik ook een stukje wilde schrijven over mijn ervaringen voor de eerste keer als vrijwilliger in een telefoondienst voor de Zeilvracht. Ja hoor, als het vannacht niet zo druk is kijk ik wel ff, zei ik nog lafjes. Want overdag na de start was het namelijk redelijk druk geweest aan de telefoon met alle inkomende berichtjes waar welk schip van de beurtveer zich bevindt, wat dan netjes met tijdstip genoteerd dient te worden. Vannacht draai ik van 4 tot 8 uur een dienst alleen, en als het dan net zo druk wordt, heb ik daar toch geen tijd voor en kom ik er mooi mee weg dacht ik nog. Inmiddels heeft het laatste schip van de beurtveer zich een uur geleden gemeld en liggen de meesten voor anker te slapen.
De wind haalt aan, de Dikke Koftjalk begint steeds een beetje meer te deinen en houdt me nog lekker in een slaperige modus in de gezellige roef. Beneden ligt de wedstrijdleiding eindelijk te slapen, onze razende reporter is net vertrokken voor de lange trip naar Warmond om verslag te doen van de aankomst daar. De bodem van de doos volzoete scheepsknopen drop is inmiddels in zicht en ik heb maar een boterhammetje met kaas voor mezelf gesmeerd. De houtkachel is weer opgepord en Willem de kat is verdorie in geen velden of wegen te bekennen dus daar hoef ik ook geen afleiding van te verwachten. Ik ontkom er niet aan…
Toen ik de oproep op facebook zag voor vrijwilligers leek het me meteen leuk om me op te geven. Tijd om leuke dingen te doen is er, ik hou van zeilen en ik ben een sucker van het wereldje van teer, getaande mannen met baarden en werklaarzen. Dus huppetee. Voor zover ik begreep kon ik alle dagen wel diensten draaien want zo veel vrijwilligers voor hand en span diensten zijn er niet en veel taken worden door het bestuur van de Zeilvracht gedaan. En dat laatste is me inderdaad wel duidelijk geworden. Aangezien er ook een aantal mensen van het bestuur meevaren met de wedstrijden wordt de organisatie op dit moment in de lucht gehouden door twee bestuursleden en de wedstrijdleider en zijn vrouw die ons voorziet van heerlijk eten en drinken. Aangevuld dus met een handjevol vrijwilligers die telefoondiensten draaien. Die telefoondiensten zijn hartstikke leuk om te doen. Je bent op deze manier betrokken bij de wedstrijd, leeft mee en leert super snel. En het valt me op dat zelfs midden in de nacht de bemanning zich nog opgewekt meldt als ze een postkaart hebben bezorgd of voor anker gaan (maar ja, voor de beurtveer geldt dat ze dan kunnen gaan slapen, daar zou ik ook blij van worden). En wat is iedereen gedreven, serieus en ontzettend aardig. Ik heb me meteen welkom gevoeld en gelukkig kan ik elke gekke vraag stellen, maar wat leer je ook snel als je er zo boven op zit!
En wat is er nou met die Willem de Kat? Nou dat is de leuke zwarte kater (?) met witte sokjes en puntje aan zijn staart die rondloopt in de havenkom van Workum en nieuwsgierig bij ons aan boord stapt, rond loopt en het liefst een plekje zoekt in onze kooien. En die zo enthousiast aan kwam stormen toen ik gisteravond leunend op de kademuur aan het bellen was met een eveneens enthousiaste en brutale heer. Vandaar de naam Willem